Dah 76: Foncebadón - Ponferrada

Beste lezers,
Ik dacht zal maar zo snel mogelijk iets van me laten horen. Want jullie zitten natuurlijk allang in spanning te wachten of ik het zonder kleerscheuren de tocht heb overleefd. Het was kei goed gegaan, nog geen winkelhaakje opgelopen.

Gisteren begonnen met de klim van de Montes de Léon. 560 meter stijgend en dat met 25°C. En dat vond ik kei prachtig om te doen. Krijg ik zoveel energie van. Natuurlijk moe toen ik er was en de shirt harstikke nat van het zweet maar geweldig. Vanmorgen nog eens 250 m stijgen om uit eindelijk op een van de hoogtepunten van de camino uit te komen. Letterlijk en figuurlijk. Is ook het hoogste (1500 m ) punt van de camino en hier staat Cruz de Fero, een belangrijk onderdeel van de camino.

Cruz de Fero:
Is een groot ijzeren kruis en het heeft voor veel pelgrims een speciale symbolische betekenis. Aan de voet ervan bevindt zich een enorme stapel stenen die met de jaren groter wordt en in hoogte toeneemt. Wie de eerste steen heeft gelegd is niet bekend en ook naar de reden waarom iemand dit heeft gedaan is het gissen. Zeker is wel dat elke passerende pelgrim zijn steentje aan de berg stenen bijdraagt, waarmee hij een eeuwenlang bestaand ritueel in stand houdt. De door hem achtergelaten steen of kei is symbool voor in het verleden gedane zonden of een zorg waarmee hij al lang rondloopt. De pelgrim neemt deze steen – als het even kan – mee van huis. Met het achterlaten ervan maakt hij zich vrij van het probleem.

Ook ik heb daar een steentje neergelegd. Jaja, van huis uit mee genomen. Een bijzonder moment.
Om daarna 1150 meter af te dalen via smalle meest onmogelijke paden die je maar kan bedenken. Alleen maar rotsen en losse keien. Heerlijk om te doen. Weer een prachtige dag natuurlijk. Koelt wel af hier, is nu nog maar 22°C. Heerlijk. Tot morgen. Ultreia.

De groeten.