Dag 75: Astorga - Foncebadón

Beste lezers,
Het liefste ga ik 's-morgens alleen op pad. Kan ik gaan en staan waar ik wil en wat ik nog het belangrijkste vindt, dat ik mijn eigen thempo kan lopen. Mijn thempo ligt toch wel wat hoger dan van de gemiddelde pelgrim. Niks mis mee, ieder zijn eigen camino. En zo haal ik op een dag verschillende pelgrims in, meestal wordt er toch wel wat gebuurt onder elkaar. Soms kort en ooit lopen we samen de dagetappe uit. En eind van de middag zie ik dan weer veel bekende gezichten in de auberge.

Als ik alleen naar een rustplek ga schuif ik meestal wel bij iemand aan tafel en zo blijf je maar buurten. Net als vanmorgen, ik ging vrij snel na mijn vertrek naar een café voor koffie. Eigenlijk moest ik gruwelijk iets anders doen, maar deze details zal ik jullie besparen. Koffie dus, schuif ik aan bij een Ier en een Australische. Zit ik zomaar bijna een half uur met hun te buurten. Niet gepland, kei mooi. Lopen de vrouw van 76 jaar en ik samen aan, de gemiddelde loopsnelheid was zeker niet sneller dan 3 km per uur. Had ik er graag voor over, om samen met haar een stukske mee op te lopen.

Vandaag was het best een spannende dag want dit traject was het gevaarlijkste van de camino. In het verleden zijn hier nogal wat pelgrims aangevallen door wolven en bandieten terwijl deze onder bescherming waren van de ridders van de orde van de Tempeliers. Deze Tempeliers waren, zeg maar de James Bond van de 11de eeuw. License to kill en dat met goedkeuring van de paus. Nee, ik stond er alleen voor. Ik moest het maar zelf oplossen. Vandaag ging het goed, als het een beetje mee zit mag ik morgen het traject afmaken. Als jullie morgen geen schrijven krijgen van mij kan het best zo zijn dat het dan niet aan het slechte internet verbinding ligt. Nou, tot morgen dan maar. Ultreia.

De groeten.