Dag 71: Calzadilla de los - Puente Villarente

Beste lezers,
Op een paar dorpen na loop ik nu 3 dagen in dat immens graangebied. Onvoorstelbaar hoe groot dit is. Heel veel pelgrims vinden dit een super saai gedeelte en nemen dan ook de bus naar Léon. Voor mij ondenkbaar, ik vind het super om hier te mogen lopen. Ook als ik op de brede landwegen aan het lopen ben met gravel en veel losse grote kiezelstenen. Altijd fijn als ik op zo'n losse kiezelsteen trap die dan een paar centimeter onder mij schoen mee rolt. Dan loop ik aan de linkerkant, in het midden en dan weer aan de rechterkant van de weg zoekende waar minder losse kiezelstenen liggen. Maar eigenlijk maakt dat helemaal niets uit, overal hetzelfde, kilometer na kilometer na ..... kilometer. Drie dagen lang, en toch verveeld mij dat niet.

De laatste 6 dagen ga ik goed ingepakt op pad, en dan bedoel ik de kleren. Dan is het 2 - 4 °C, best koud dus. Maar de themperatuur stijgt snel de goede kant op. Na een tijdje gaat de muts af en handschoenen uit. Wat later gaat de jas in de rugzak en mijn vest volgt dan later. Mijn multifunctionele sjaal heb ik dan al lang in mijn hand om die gruwelijke irritante k*t vliegen, die dan inmiddels ook wakker zijn, rondom mijn gezicht weg te slaan. En zo loop ik dan na 13.00 uur met goed 20 °C, vandaag zeker 25, in een shirt rond. De korte broek had ik al aan, en de sjaal heb ik dan op mijn hoofd gewikkeld. Je moet er wat voor doen maar dan heb je ook iets.

Afhankelijk van de afstand kom ik eind van de middag aan in het dorp waar ik wil overnachten, en dan begint mijn dagelijks ritueel: plek zoeken om te slapen - inschrijven met stempel - douchen - kleding wassen - evt. wat eten en drinken - eten regelen voor diner en ontbijt - de volgende dag voorbereiden en tussendoor nog met de andere pelgrims wat buurten, en dan nog dit blog bij houden. Jaja, er komt wat bij kijken om pelgrim te zijn. En elke dag, ja ook na 71 dagen, blijft het geweldig super mooi. Tot morgen in Léon. Ultreia.

De groeten.