Dag 55: Orthez - Saint Palais

Beste lezers,
Ik ga hier geen aktie comité voor oprichten maar ik wil het nog even hebben over hoe de Nederlanders in het algemeen tegen de Fransen aankijken. Frankrijk is een mooi land, jammer dat er zoveel Fransen wonen of dat de Fransen nogal chauvinistisch zijn hoor je regelmatig. Nou heb ik zo'n 1300 km dwars door Frankrijk gelopen en ik kan alleen maar zeggen dat ik vriendelijke, gastvrije, behulpzame en aardige Fransen ben tegen gekomen. Jong of oud maakt niet uit. Frankrijk was al ' mijn ' land en dat zal ook blijven. Zo, dat is er ook weer uit.

Wat een dag vandaag, ik kan het best in één woord omschrijven als: 'gruwelijkmooiewarmesteilezwarelangebestvermoeiendebijzondereontmoetende ' ja dat is denk ik wel het juiste woord. Wellicht is deze dag wel de mooiste tot nu toe. Ik kan er niet veel meer van maken, ben nog onder de indruk. Één daarvan wil ik nog wel beschrijven en dat is het ontmoeten. Het was een bijzondere ontmoeting, met een hond. Ik had al eerder gelezen dat er wel eens een hond met een pelgrim mee loopt. En wat kom ik vandaag tegen, juist een hond. Ik hoorde iets en voordat ik het in de gaten had liep er een hond pal naast me. Een mooie grote hond. Kortharig met een glanzende bruine vacht. Hij liep pal naast mij als een getrainde politiehond met zijn kop recht vooruit. Dan liep hij zo'n 10 meter voor mij uit, steeds omkijkend of ik hem wel bleef volgen, en hij keek maar om zich heen. Daarna kwam hij naar mij toe om pal naast mij te gaan lopen. En dit herhaalde hij steeds weer. Als er een auto aan kwam rende hij blafend er achteraan, daarna kwam hij weer naar mij om pal naast mij te gaan lopen. Net alsof over mij waakte of dat hij mij ergens voor wil beschermen. En zo snel dat hij kwam was hij ook in een keer weer weg. Heel bizar.

Dit was een SUPER DAG. En de hond, die laat me niet los. Tot morgen, mijn laatste etappe in Frankrijk.

De groeten.